29 maart 2024

Column: Wiekie wind(t) er geen doekjes om

Ik snap er soms echt geen bal meer van. De ene keer waait de wind met ons mee, de andere keer tegen, maar de zijwinden die er zijn, die plotseling opzetten, onverwachts komen en je bijna omver blazen die maken me onrustig en boos.

Komt er een uitspraak van de Raad van State en hoor je dat deze uitspraak een effect zal hebben op bijna alle geplande windparken in Nederland. Dat er nieuwe algemene normen opgesteld moeten worden voor geluid, slagschaduw en veiligheid, omdat onze normen in Nederland niet voldoen.

“Onze” gemeentes reageren hierop en zeggen te willen wachten op deze nieuwe normering. Om vervolgens in de krant te lezen: dat er een gesprek “achter gesloten deuren” heeft plaatsgevonden tussen Overbetuwse politici en turbine-exploitanten en dat we toch vooral het proces door moeten laten gaan…… baf… dat noem ik een flinke rukwind van opzij.

Doorgaan betekent dat de gemeente of de turbine-exploitanten zich zo superieur voelen dat ze boven de wind staan en blijkbaar zelf de regels wel kunnen opstellen. Maar waar hoor, zie of lees ik dan dat ze ook aan mijn en ons belang denken? Die uitspraak van de Raad van State is er toch niet voor niks! Ik heb geen slag van de molen gehad, ben bij mijn volle verstand, maar dit gaat me echt boven de wiek.

Om vervolgens weer in de krant te moeten lezen dat de gemeente Neder-Betuwe zegt dat er vertragingen op zullen treden: “Normen vaststellen voor windmolens gaan we in Neder-Betuwe met onze ambtenaren niet op eigen houtje doen. Daar heeft de raad zich heel duidelijk over uitgesproken.”

Met welke wind wordt er meegewaaid, met de hardst waaiende? De initiatiefnemers die willen wel doorpakken, die zien de subsidies verdampen en hun investering verwaaien. Ik hoop toch vooral op vertraging en dat er in die tijd ook eens, met een fris en doorgewaaid hoofd, naar serieuze alternatieven gekeken gaat worden.

Ik ga even uitwaaien en alles laten bezinken, ga me laten meevoeren op de wind, naar waar die mij brengt en kom dan terug…… fris, doorgewaaid en vol windenergie…..

Wieke van de Molen