Wiekie is op de hoogte

Column

Ik verbaas me eigenlijk nergens meer over en toch verbaas ik me steeds meer.

In de kranten vele artikelen, op tv veel nieuws, vergaderingen waar we mee kunnen kijken, het is veel, maar hoe vallen de puzzelstukjes in elkaar?

De initiatiefnemers gaan nog steeds met volle vaart door en lijken zich niet bezig te houden met wat er om hen heen gebeurd. Doel voor ogen, blik op oneindig, windmolens aan de horizon en op weg naar de zak met geld? Subsidiegeld dat volgens Een Vandaag grotendeels in de zakken van de initiatiefnemers beland.

Initiatiefnemers die de mond vol hebben over het milieu en dat ze het daar zo goed mee voorhebben, maar ondertussen verdwijnt veel geld niet in het milieu waar het zou moeten zijn. Het komt ook niet ten goede aan de inwoners die na het plaatsen van een windpark voor hun deur met de overlast, de gezondheidsrisico’s en – schade en ook de financiële schade blijven zitten. Dus waarom die haast van de initiatiefnemers? Omdat de subsidiekranen steeds verder dichtgaan?

De wieken breken langzaam af, want daar waar de initiatiefnemers zich blind staren op de horizon, daar ligt een stipje dat steeds groter wordt. Het stipje van tegenspraak, tegenwerpingen en protest. Het stipje dat al niet meer zo klein is, want we duikelen over de berichten over gezondheidsrisico’s en milieuschade van windturbines. Het stipje groeit door toenemend verzet door “betrokken” bewoners die zich het afgelopen jaar vooral niet betrokken en zeker niet gehoord voelen. Participatie noemden ze dat, maar wat is participatie als er alleen maar ja-geknikt mag worden? En let vooral op de groei van het stipje door het toenemend protest van alle omwonenden van het windpark. Met elkaar brengen we een flinke bal aan het rollen. Genoeg om de windmolens om te kegelen? Dat is nog maar de vraag. Maar toch zeker voldoende om de politiek aan het denken te zetten.

Wiekie van de Molen